Asabiyet Bandosu

muhacir gelinin ilk çocuğu dediler
uyruğu: kının teessüf ettiği keskinlikten gelen
usanmaz!
şafak vakti çalışır trampet pat pet pat
yansımakla kusurun keşfine çıkarıyor gözleri
kozları kir diye gezdiriyor yüzünde
-sizlik diye anlatıyor sese kendini

boylanıp demem o ki günü gelmiş
toplanır: velayeti mermerlere malum olanlar
anaları Hazin’in ellerine dalıp at
                                                 lı
                                                     yor
                                                          lar
                              ilk düşen oluyor Bakmak

doğmaya utandıran hatayı duymadan
sus kuşanmış geçiyor bir asabiyet bandosu
gölgeden yapmadır yakaları A nakışlı
kanadı olmayan yalana heyecan çırpıyor gümbür gümbür
utanıyor düşenin çocuk eli tutulmaya
hep bir ağızdan: güzel kardeşlerim vardı
                                                 deyip de
oradan başlıyorlar tekmelemeye şairi
 

Uğur Yanıkel

(Dünyadan Çıkış Yolları, 1. Sayı, Ekim-Kasım, 2016)